Hatırlıyorum da Final Fantasy: Spirits Within diye bir film vardı. Tamamı animasyondan oluşan, ciddi anlamda ilk uzun metraj filmdi sanırım. Hatta yanlış hatırlamıyorsam yapımcı firma o filmin ardından battı. Değişik bir filmdi, şimdi hatırımda fazla yok ama, bakışlardaki yapaylığı hissediyordunuz izlerken. "Sanal olan hiçbir şey gerçeğinin yerini tutmaz" derdik o zamanlar.
Dün Beowulf'u izledim. Ağzım açık bir şekilde izledim zaman zaman. Arada bir bariz olarak yapay görünen sahneler dışında, animasyon film yapımında ne kadar ileri gidildiğini görmüş olduk. Oyuncuların yüzlerindeki o yapay bakışlar hala var, ama büyük ölçüde azaltılmış. Final Fantasy'yi izledikten sonra "Hmm... Pekii." demiştim, Beowulf'tan sonra ise: "Vay anasını!".
Aklımızdan "Bir gün insanlara gerek kalmayacak" gibi düşünceler geçse de, biliyoruz ki hiçbir şeyin taklidi gerçeği kadar iyi değildir! (Eğer iyiyse, o taklit olmaktan çıkmıştır. Bu başka bir tartışma konusu :P)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder