Bu aralar Blogger beni yazmaktan soğutuyor. Resim eklerken, paragraf düzeni oluştururken ve diğer muhtelif işlemlerde yaşanan sorunlar yüzünden yazacağım varsa da yazmıyorum bazen. Aslında çok da zor şeyler değil, belki de ben bahane arıyorum, kim bilir. Neyse.
Eee, ne yapsak, havadan sudan mı bahsetsek? Hayattan mı? Dünya fani, bunu bilmeyen yok. Ama "madem öyle, ölelim haydi" demenin de manası yok, yaşıyoruz bir şekilde. Daha doğrusu bazıları "yaşıyor", bazıları sadece hayatta kalmayı sürdürüyor.
Aşka meşke hiç girmeyeceğim, onu bulan bulmuştur, bulmayana da atık ile beslenmek düşer. Şimdi daha ziyade para pul peşinde insanlık, ki bu durumda bir üniversite mezunu olarak benim de ne yazık ki peşine düşeceğim şey aynı. Zaten "madem sevgiden bana nasip olan bir şey yok, bir işe yarayayım" diyerek çalışası geliyor insanın. Öte yandan tüm erkek mezunlarımız için bir de askerlik var, unutmamak lazım.
Hiçbir mesaj veremeden öylesine yazdığım bu yazımın sonuna yaklaşırken, alayınızın miraç kandilini kutluyorum. Bu gece ve her gece dua edin, başka türlü kurtulacağımız yok... :)
