Muhtelif: Ülker Çizi Zeytinli Kekikli

Şimdi sevgili okuyucularımdan bazıları "Bula bula bunu mu buldun yazmaya?" diye soracaktır. Evet, bunu yazdım. Ama bir sor bakalım, niye yazdım?

Uzun yolculuk yapanlar, bu esnasa ağır yemek yerlerse buna pişman olduklarını bilirler. Karın ağrısı yapar, araba tutar vesaire. Bu sebepten yolculuk esnasında asıl amaç, mümkün olduğunca "açlığı yatıştırmak" olmalıdır.

Çizi Zeytinli Kekikli Kraker ile bir yolculuk esnasında tanıştım, midem kazınmaktaydı. Benzincinin marketinden kendisini edindikten sonra yemeye başladım. Çizi zaten keyifle yediğim bir üründü, zeytin ve kekik ise öylesine hoş ve doğal bir lezzet katmış ki anlatamam. Deneyiniz.

Markaya göre hareket edenler de bu zevkten mahrum kalsınlar, napalım. (!)

Web: supermem.net

Saygıdeğer kaygıdeğmez arkadaşım Mehmet Kurt, nihayet (benim de biraz gaza getirmemle) kendi web sitesini açtı. Sitede kendi çalışmalarını sergiliyor ve tarzını da siteye yansıtıyor.

Kendisi sitede benim bloguma link verdiği için, ben de adettendir diyerek onun reklamını yapmayı borç bilirim. Giriniz, eğleneceksiniz:

www.supermem.net

Muhtelif: Gerçek

Sizlerle paylaşmaya değer bulduğum bir takvim yaprağı alıntısı:

Cebrail Aleyhisselam'dan:

Yâ Muhammed (S.a.v.),

• Dilediğin kadar yaşa, muhakkak öleceksin.
• İstediğin kimseyi sev, mutlaka ondan ayrılacaksın.
• Dilediğin ameli işle, şüphesiz onun karşılığını göreceksin.

Muhtelif: Kızlar ve Gençlik

Hatırlıyorum, bir zamanlar ben 15-16 yaş civarındayken bütün güzel kızlar 20 yaşlarındaydı.

"Bir gün," dedim, "bir gün nasıl olsa ben de yaşça büyüyeceğim, o zaman sorun kalmayacak".

Ve nihayet o günler geldi, 20 oldum 21 oldum. Şimdi bütün güzel kızlar 25 yaşlarında...

Müzik: The Nightwatchman

Ne dehşet adam şu Tom Morello. Tanımıyor musunuz yoksa? Hiç Rage Against the Machine veya Audioslave dinlediniz mi? İşte o şarkılarda duyduğunuz elektro gitardan çıkan seslerin sorumlusudur kendisi. Audioslave dağıldıktan sonra tekrar R.A.T.M grubuna dönmüş olsa da, grup yeni albüm çıkarmadan turnelerde gezdiği için, kendi eserlerinden oluşan albümler yapmaya karar vermiş.

Şu ana kadar çıkmış iki albümü var, bir tanesi yeni sayılır. Ancak sanılanın aksine gayet akustik bir tat var "The Nightwatchman" kimliğinde, country ve folk tarzının esintileri mevcut.

Tavsiye ettiğim şarkıları One Man Revolution, Garden of Gethsemane, Flesh Shapes the Day, Battle Hymns, Until The End - yeni albümden de Whatever it Takes ve The King of Hell.

Gitarının tellerine gurban olam Tom abi.

Muhtelif: Romantikler ve Diğerleri

Sen benden giderken ben de senden gittim, giderken de seni yanımda götürdüm haberin yok... Ben ne saçmalıyorum? Sadece girizgah eyledim.

Bu gibi satırlara rastlayabileceğiniz binlerce blog var. Genellikle bayanlar tarafından yazılır böyle bloglar, hatta yanlarına yaygın olarak kırık kalp, melek kanatlı masum kız fotoğrafları koyulduğu görülür.

Bu tür blogları yazan bayanlar genellikle kendilerinin fotoğraflarını mümkün mertepe tepeden çekerler; fotoğrafın kontrastıyla oynayarak yüzlerini bembeyaz, burunlarını görünmez yaparlar (Burun deliği iki tane nokta olarak gözüküyor öyle olunca, çok da komik oluyor buradan duyurulur).

Bunları ilk tespit eden ben değilim elbet, bahsettiğim şeyler nasıl da gözünüzün önünde canlanıverdi değil mi?

Bir de biz erkeklere derler, "Hepiniz aynısınız" diye...

Muhtelif: Sivrisinek

Resmi görür görmez tepesine geçiresiniz geldi değil mi? Yaratanın insan evladına bir imtihanı olarak yaratılmış bu mahluktan bahsetmek istedim biraz.

Kendisi havayı analiz ederek kimin kanının datlı (!) olduğuna karar verir, taarruza geçtiğinde lokal anestezi yaparak ısırıldığınızı hissetmenizi engeller. Sadece dişi olanları, beslenmek ve yavrularını beslemek amacıyla ısırır.

Çok pis tatlı kaşınır sonra.

Evet her ne kadar görüldüğü anda etkisiz hale getirilmesi gereken tehlikeli bir canlı olsa da, yeteneklerine hayran kalmamak elde değil, bunu da böylece paylaştım sizlerle.

Bir de gece uykudan vızıltısına uyanmak kabus gibidir hani!

Oyun: Fallout 3

Yıllar önce büyük bir hevesle, hayal ürünü çizgiroman dergilerinin resimleri eşliğinde kurduğunuz Fallout oyununun hemen başında Vault 13'ten çıkarken neler hissettiniz?

O karanlık mağarada yolunuzu ararken karşınıza çıkan dev fareleriyle güç bela savaştıktan sonra, doğdunuzdan beri ilk kez gördüğünüz güneş ışığı muhteşemdi değil mi?

Aslında, o an gördüğünüz ekranın birkaç saniye içinde bembeyaz olması ve sonraki bölümün yüklenmesinden ibaretti. Ancak oyunun atmosferi sayesinde her küçük detaydan büyük bir zevk alıyorduk, hayal gücümüze bırakılmış bir şeydi bu.

Şimdi Fallout 3 çıktı. Öncelikle belirtmek istiyorum, oyunun yapımcılarının bir önceki eseri olan Oblivion'u severek oynadım, hatta boy boy eleştirenler bile severek oynadı. Çünkü bir oyunda aradıkları eski tadı bulamamaları, o oyunun kötü olduğu anlamına gelmez. Fallout 3 için de aynı şey geçerli, hatta bu oyunun her yerinden Oblivion fışkırıyor çünkü aynı oyun motoruyla yapıldıkları belli. Fakat şöyle bir düşünüyorum da, böylesine büyük ve detaylı bir dünyayı yansıtmak için Oblivion'un altyapısı mükemmel bir seçim olmuş bence.

Gelişen teknolojiyle birlikte bazı şeyler ister istemez hayal gücümüz yerine teknolojiye yaptırılıyor. Bu sefer oyunun başında güneş ışığını gördüğümüz o muhteşem anı gerçekten tecrübe ediyoruz (oyunun türünün FPS olduğunu hatırlatmama gerek yok sanırım). Bu kez (mesela) bir bardağı incelemeye kalkınca "Eski bir bardak. İçinde kirli su var." gibi yazılar görmüyoruz, çünkü bardağın kendisi yakından görüyoruz zaten. Bu da hayal gücü öğesini kısmen de olsa devreden çıkaran bir şeydir ve bu biraz da kaçınılmazdır, nice oyuncunun "Oyunun eski havası yok" şikayetinin arkasında bunun olduğunu düşünüyorum.

Başta dediğim gibi, bunlar oyunun kötü olduğu anlamına gelmez. Fallout 3 sizlere kocaman bir dünya sunuyor ve bence atmosfer konusunda hiç de fena bir iş çıkarmıyor. Dilerseniz gerçek zamanlı olarak çatışabildiğiniz, dilerseniz VATS sistemi ile oyunu durdurarak strateji kurabildiğiniz esnek oyun yapısı ise muhteşem olmuş, bence. VATS ile yaptığınız saldırıların bizlere sinematik olarak sunulmasıyla oyun tam bir görsel şölen haline geliyor.

Hasretle aradığım tek şey ise eski oyunun müzikleri. Hatırlarsanız eski oyunun genelinde öyle müzikler çalardı ki her notasından umutsuzluk fışkırırdı. Hatta bu oyunun en büyük problemi bu olabilir, Wasteland (oyunun geçtiği yer) içinde bulunmaktan mutlu olan, gülümseyerek gezen insan sayısı oldukça fazla. Hatırlarsanız ilk oyunda herkesin hayattan bezmişliğini hissederdik. Öyleyse şunu rahatça söyleyebiliriz ki Fallout 3 yeterince karamsar bir atmosfer yaratmıyor.

Eee, nedir şimdi? Önceki oyuna kıyasla bir sürü kusuru bulunabilecek, ancak kendi başına ele alındığında rol yapma oyunlarını sevenlerin saatler geçirmekten çok zevk alacağı bir oyun var.

Barmen, bu satırları okuyan herkese benden Nuka-Cola!

Oyun: Far Cry 2

Afrika konulu oyun yapmak bu aralar moda oldu sanki, oyun sektörünün
de bir trendi olduğunu söylemek yanlış olmaz galiba.

Neyse çok anlatasım yok aslında ama kısaca değineyim, kavurucu sıcakların ortasındayız. Bir yandan sıtma hastalığı, diğer yandan terör estiren çeteler ve bunlara silah tedarik eden bir çatlak ile yüzleşmek zorundayız.

Araba tamirinden baygınlık seanslarına kadar her türlü sahneyi tamamen karakterin gözlerinden görüyoruz, ve tam çatışmanın ortasında tutukluk eden silaha sıkışan fişeği çıkarmaya çalışmak büyük bir heyecan veriyor.

Tarzı seviyorsanız kesinlikle deneyin. Zaten seviyorsanız çoktan denemişsinizdir de, neyse artık, yazmış bulundum.

Film: Street Kings

Az evvel bir film izledim de, yatmadan evvel bir şeyler yazayım dedim.

Keanu Reeves ilginç bir adam. Rol yapabiliyor-yapamıyor, iyidir-kötüdür şeklinde karşılıklı yorumlar yapılagelmiştir bugüne kadar, ben o kısımlara girmeyeceğim tabii. Kendisini bir filmde oynuyorsa, en azından nasıl bir filmdir diye merak eder bakarım, böyle bir etkisi vardır bir çok kişinin üzerinde.

Street Kings, uyuşturucu çeteleri ve Los Angeles polis teşkilatı arasındaki dallı budaklı entrikaların anlatıldığı, hareketli filmler severler için hoş sahneler bulunduran (Tabii ki katıksız bir aksiyon filmi değil), klişe olmasına rağmen seyretmesi zevkli bir film.

Muhtemelen çok büyük bir beklentiyle izlemediğim için filmin genelinden keyif aldım, sakin bir pazar akşamı salona kurulup izlenebilecek filmlerden biri.

Muhtelif: Bir Alışveriş Hikayesi

Millet olarak yaygara çıkarmakta üstümüze yok, aldığımız bir üründe sorun yaşandığında hakkımızı aramayı çok iyi biliyoruz (keşke ülkeyi idare edenler için de aynı şeyi yapabilsek!). Bu konuda açılmış, ürün ve firma şikayetlerinin bir bir sıralanabileceği bir web sitesi bile var.

Amma ve lakin memnuniyetimizi ifade etmekte çok güçlük çeken bir insanımız var. Ben bu garip durumu bir kenara bırakarak, başıma gelen güzel bir alışveriş olayından bahsetmek istiyorum.

Bir süredir Nokia'nın E61 modeliyle ilgileniyordum. E71 modelinin çıkmasıyla biraz daha ucuzladı ve ben de fiyat araştırmasına koyuldum. 600-700 YTL civarında fiyatlar buldum, karşıma çıkan en güzel fiyat ise hepsiburada.com sitesine aitti ki bu fiyat 499 YTL (kdv dahil) idi. Cimri günüme denk gelmiş olacak ki, bu fiyatı bile yüksek buldum (halbuki cihazın özelliklerini biraz inceleseniz uygun bir fiyat olduğunu düşünebilirsiniz.

Ümitlerim tükenmek ve ben bu alışverişi ertelemek üzereyken, Genpa'nın web sitesine girmiş bulundum. Bir de ne göreyim? Nokia E61. 359 YTL! Baktım, inceledim, bir eksiğini göremedim ve hemen sipariş verdim. Sipariş verdikten kısa bir süre sonra fark ettim ki, bu düşük fiyatını bir Outlet ürünü olmasına borçluymuş.

Bu olayın ardından kısa süreli bir şüphe yaşadım. Açıklamaya göre sitede Outlet ürünleri kategorisinde bulunanlar, kontrol amacıyla kutusu açılmış veya ambalajı hasar görmüş, bunun dışında hiçbir kusuru bulunmayan ürünler. "Kutusu yamulmuş veya bir iki kez ellenmiş olsa ne olacak, bu fiyata bu telefona razıyım!" dedim ve beklemeye başladım.

Siparişten bir saat sonra telefon ile onay için aradılar, ertesi günün akşamında (yani bu akşam) telefonuma kavuştum. Kutu kapağının açık olması dışında, sıfır bir üründen hiç farkı yoktu. Bataryasını taktım ve şarj etmeye başladım.

Genpatech'e buradan teşekkür ediyorum, Outlet ürün konsepti sayesinde bu ürüne yarı fiyatına sahip olma fırsatı verdikleri ve hizmette kusur etmedikleri için.

Sonuç? Hayatımın en kârlı alışverişlerinden biri!

Muhtelif: Exotic Shorthair

Minnoş dediğin böyle olacak! Exotic Shorthair adıyla sınıflandırılmış, muhteşem manalı gözlere sahip bu kediler, iran ve amerikan kedilerinin çiftleştirilmesinin sonucu. Suç işlemiş gibi bakıyor. Okuduğum kadarıyla oldukça ılımlı, sevecen bir mırnav. Bugüne kadar evimde muhabbet kuşundan daha büyük bir canlı barındırmış değilim ancak böyle bir kedim olsun isterdim...

Muhtelif: Sevgi Üzerine

"Sev çünkü sevmek en kolay" demiş şair. Oysa bizim neslimize, işin kolayına kaçmamak öğretildi... Zaten böylesine bencil hayatlar yaşanırken, insanların bilinçaltlarında eskiye duydukları özlemin nedeni bu çelişkide saklı değil mi? Bence öyle. Peki niye yazdım bunları? Öylesine. Siz de o klasik "Nerede o eski aşklar?" sorusunu soranlardan mısınız? Hala var o aşklar, ama bulmak ve bulunca da kaybetmemek gerekiyor...

Dizi: Life on Mars (U.S.)

Hamd olsun (!) Blogger yetkililer tarafından erişime tekrar açıldı. Eh, ben de bunu kutlamak adına birkaç şey yazayım dedim.

Bir ülkenin televizyon dizileri, o ülkenin karakterini ortaya koyar diye düşünüyorum bazen. Esas kızla bir gece birlikte olmak için 100.000 YTL teklifte bulunulan bir dizinin çok konuşulması; veya bırakın vermeyi, göstermekten bile çok uzak hanım kızlarımızın verdiği savaşı anlatan dizilerden boy boy bulmak mümkün. Biz de (millet anlamında "biz", yoksa ben değil!) bayıla bayıla izliyoruz.

Bu iğneleyici paragrafın ardından asıl konuya gelelim, yabancı diziler. Esasında bir ingiliz dizisi olan "Life on Mars", Amerikalılar tarafından tekrar keşfedildi. Şu sıralarda ABC kanalında üçüncü bölümü yayınlanmakta olan "Life on Mars", Geçirdiği bir trafik kazası sonucu birdenbire 35 yıl öncesine giden bir dedektifin hikayesini anlatıyor.

Dizi nasıl? Güzel. Başroldeki Jason O'Mara buram buram Mel Gibson koksa da, insanda hoş bir izlenim bırakıyor, rolün altından kalktığını düşünüyorum. Görsel olarak da 1970'lerin Amerika'sını ve "eski toprak" dediğimiz kavramın ne olduğunu aktaran bir seyirlik.

Peki zaten başarılı bir şekilde başlayıp bitmiş bir ingiliz dizisini yeniden yapmak niye? Belki "Bunu biz de yapmalıyız" diye düşündüklerinden, belki de konu bulamadıklarından.

Fena mı olmuş? Hayır. "Kim kime verdi, bu çocuk kimin" gibi soru ve skandallar silsilesine boğulmuş yurdum dizilerinin yanında... Bu fantastik dedektiflik öyküsüne kötü diyecek olursak çok ama çok haksızlık etmiş oluruz.

BANNED IN TURKEY

Bu satırları bir vekil (proxy) site aracılığıyla bağlanarak yazıyorum. Evet bu da oldu, Blogspot da yasaklandı. Buna sebep veren tüm yetkililerin ve o yetkilileri başımıza getiren kişilerin kulak memelerini ısırıyorum buradan. Bir çoğunuz bu yazıyı ancak yasak kalktığı zaman okuyacak, o zaman da pek bir anlamı olmayacak belki ama.... Bu kara lekeyi belgelemek lazımdı. Yazdım işte.

Güncel: Krizsel Yansımalar

Büyük bir soğukkanlılıkla endeks hareketlerini izlerken yazıyorum bu satırları. Aylar önce ekonomi hakkında bir yazı daha yazmışım, o zamanın rakamlarını düşününce çok komik oluyor şimdi.

Neyse, efkardan yazıyorum bu satırları. Teknik analiz ile kafanızı şişirecek değilim, zaten kriz zamanı herkes ekonomi uzmanı oluveriyor. Herkesin söylediği önemli bir noktayı ben de tekrar ediyorum: Nakitte kalın (büyük herhangi bir döviz yatırımı yapmayın), hala borcunuz varsa ne olur kurtulun, çocukları sevin, aile büyüklerinizin hatırını sorun.

Ayrıca, yeni filmimiz Köygöçüren gösterimde:

http://www.vimeo.com/2036601

Müzik: Audioslave

Sene ikibinbilmemkaç. Matrix çocuğuyuz, filmin bizi (en azından beni) tanıştırdığı Rage Against the Machine grubuyla coşuyoruz, derken grup dağılıveriyor. Bebeyiz tabii, müzik grubudur dağılır, kimin umurunda.

Neyse sonra Audioslave diye bir şey çıkıyor, Cochise diye bir şarkı buluyorum, dinliyorum biraz, "Eh" diyip bir kenara koyuyorum. Yıllar geçiyor.

Sonra Casino Royale filmi geliyor, Audioslave'in solisti olduğundan bile bihaber olduğum Chris Cornell'in "You Know My Name" adlı müthiş eserini dinliyorum ard arda. Ne baba parça diyorum. E araştırıyorum, yine Audioslave çıkıyor karşıma. Ulan diyorum yoksa kıymetini bilemedim mi bunların?

Evet bilememişim. Bu kez albümlerini ediniyorum, dinledikçe mest oluyorum, "Like a Stone" diyorum, "Shadow on the Sun" diyorum, "I am The Highway" diyorum. Her ne kadar en çok ilk albümlerini sevsem de, genel olarak keyifle dinliyorum.

Bilmeyenlere söylüyorum ki Audioslave de sonradan dağılmıştır, Chris abi kendi yoluna gitmiştir, Rage Against the Machine tekrar birleşmiştir ancak şarkı yapmamakta, konser konser gezmektedir...

Film: Köygöçüren

Bir süre ortalarda yoktum evet, bazen iyi geliyor ortadan kaybolmak. Bu naçizane süreç içerisinde akraba ziyareti için köye gittim. Malum, bizim köy doğal bir film seti, arkadaşım Mehmet'i de çağırdım. Bu kez sınırlarımızı zorlayarak o köyde, iki kişi olarak kendi başımıza çektiğimiz en ilginç filme imza attık.

 Köygöçüren, mağdur köylülerin yardımına koşan bir cengaverin hikayesi. Bir kahramanlık destanı. Bir yiğitlik koçaklaması. Çok yakında izlemeye hazır olacak.

Teaser tanıtım videosu için ahan da buraya tıklayabilirsiniz.

YENİ Trailer tanıtım videosu için de aha şuraya.

Bu arada, blogumda hemen sağda bir süredir bulunan ankette "gizli hayranım olduğunu" beyan eden şıkkı seçenlerin sayısı hayli fazla. İlginç... :P

Muhtelif: Kör Talih

"Blind date" kavramı, birbirini tanımayan insanların eş dost vasıtasıyla bir araya getirilmesi ve aralarının yapılması anlamına gelir.

Hitch filminde görmüştüm sanırım, birbirini tanımayan kadın ve erkekler bir yerde toplaşıp sırayla birbirleriyle konuşuyorlar, anlaşanlar oradan kol kola ayrılıyorlar.

Oldum olası severim bu konsepti, keşke önyargıların veya mesafelerin esiri olmadan böyle tanışabilse insanlar. Ne de olsa herkes aynı amaç için orada.

Buna da blind date denebilir bir yerde... Denmezse, neyse.

Web: Birinci Tayfunsal Sanat Günleri Galerisi

Fotoğrafçılığı seviyorum. Yandaki kediyi ben resmettim. Bunun gibi 60 fotoğraftan oluşan ilk internet fotoğraf galerimi de sizlerle paylaşmaktan huzur ve mutluluk duymaktayım.

Flickr üzerinden paylaştığım galeriyi görüntülemek için nazikçe tam buraya tıklayınız.

Film: Ben X

Ah. Avrupa sineması... O olmasa ne yapardık? Sonunda mutlaka Amerikan bayraklarının dalgalandığı macera filmlerine mahkum olurduk herhalde. Ben yine de Hollywood'u seviyorum, sinema tarihine anlamlı eserler de kattılar elbet. Neyse, Avrupaya dönelim.

Ben X, hem başrol oyuncusunun hem de yönetmenin ilk uzun metraj sinema denemesi olarak oldukça başarılı bir film. Konu olarak otistik bir gencin yaşantısını ele alıyor, bunu konuyu işlemek için de internet üzerinden oynadığı bir oyundaki başarısına ve günlük hayatta itilip kakılmasına odaklanıyor.

Çok duygusal, fakat bir o kadar duygu sömürüsünden uzak; bir an çok boğucu iken hemen ardından izleyene huzur veren, benzersiz bir yapım. Keşke bütün filmler bunun kadar güzel olsa.

Oyun: S.T.A.L.K.E.R. Clear Sky

Bloguma yazdığım ilk yazılardan birisi, Stalker oyunu hakkındadır. Nihayet devam niteliğinde bir oyuna kavuştuk. Merakla bekliyordum, iple halatla çekiyordum. Kısaca yeni oyundan bahsedeyim, yine aynı bölgedeyiz, bu kez olayları farklı bir kişinin gözlerinden görüyoruz. Daha geniş alanlar, daha iyi oynanış, daha güzel grafikler, çete savaşları sistemi vs... 

Bu yazıda oyunu incelemek yerine, neden bu kadar çok sevdiğim üzerine bazı detaylardan bahsedeceğim. Her şeyden evvel, en iyi atmosfer ödülü alan bu oyunda, tanıdık manzaralar görmek çok yaygın bir durum. Yıkık dökük binalar, muhteşem gece-gündüz döngüsü (ve doğanın sesleri), rastgele gelişen olaylar, ince detaylar... Daha ne yok ki?

İki gündür deli gibi oynuyorum, gözlerim yoruldu fakat kendimi asker gibi hissettiren bu oyundan haz alıyorum... Bu satırları okuyup da benimle aynı şeyleri hissedecek bir bayanın var olduğunu da hiç sanmıyorum, ama beyler bilir, hele bu oyunu oynayanlar iyi bilir :D

Kitap: Cahillikler Kitabı

Yanılmıyorsam eski yazılarımdan birinde, kısa kısa parçalardan oluşan ve hem öğretici hem de eğlenceli olan kitapları sevdiğimi söylemiştim. NTV yayınlarından çıkan bu güzide çalışmayı gördüğümde de, tereddüt etmeden satın aldım.

Objektif olarak eleştirmem gereken yönleri olan bir kitap. Bir kere eserin orijinali yabancılar tarafından yazıldığı için, esprilerinden tutun da bahsedilen kültür ve inanış yelpazesini incelediğinizde samimiyet kuramıyorsunuz. Ne de olsa bazı şeyler vardır ki bir dilden diğerine çevirildiğinde aynı lezzeti vermez, ki bahsettiğim bu kayıp "lost in translation" (tercümede kaybolan) olarak anılır.

Diğer bir sorun ise, kitaptaki soruların aslında "konu başlığı" olması. Bu resmen okuyucuyu aldatmaktır, hemen örneğini de vereyim: Soru "Yunuslar ne içer" oluyor ve hemen altında tek bir cümle var "Hiçbir şey içmezler". Onun da altında bir paragraf başlıyor ve Yunusların sindiriminden bahsediyor, 260'a yakın dişi olduğundan. Asıl sorun şu ki, ben kimsenin bugüne kadar yunusların "ne içtiğine" kafa yorduğunu düşünmüyorum. Kitapta bunun gibi insana fazla bir şey katmayan, hatta bazen resmen zaman kaybı gibi gelen bölümler de var ne yazık ki.

Yine de kara tahtaya aslında tebeşirle değil alçıtaşıyla yazdığımızı, bir devekuşunun kafasını asla kuma gömmediğini (ki böyle yaparsa boğulacağını) ve bunun gibi bir çok şeyi öğrenmek güzeldi.

Cahillikler Kitabı'nın, bizim kültürümüzle birebir uyuşmasa da insana hoş şeyler öğreten bir eser olduğunu belirterek yazımı noktalıyorum.

Müzik: Muhayyile

Beni yeterince yakından takip eden çok muhterem arkadaşlar, müzikle de uğraştığımı bilir. Birlikte filmler çektiğim saygıdeğer kişilik Mehmet Kurt ile aynı zamanda müzik çalışmalarımız da var ve Muhayyile grubu adı altında topladık.

Müziklerimizi elektronik ortamda yapıyoruz ancak tarz olarak pop ve rock etrafında gezindiğimiz söylenebilir. Eserlerimizi şu adreslerden dinleyebilirsiniz:

http://www.herkesdinlesin.com/muhayyile veya

http://www.last.fm/music/muhayyile/muhayyile/

Müzik yapımcısı tanıdıklarınıza bizden bahsederseniz bahtiyar oluruz.

Kitap: Saadet Asrından Damlalar

Nihat Hatipoğlu, televizyonda saygıyla izlediğim isimlerden biri. Hatta televizyon izlememin ender sebeplerinden biridir kendisi.

İslam dinini bütün güzelliği ve sadeliğiyle dile getiren Nihat Hatipoğlu, en az televizyon programı kadar güzel bir kitapla bu kez karşımıza çıkıyor. Gösterişten, yapaylıktan, zorlamadan uzak bir anlatımla tek bir ilaha inanmanın huzurunu paylaşmak isteyen herkese sesleniyor.

Hazır bu mübarek aylara da girmişken, kendimize verebileceğimiz anlamlı bir hediye olarak görüyorum bu kitabı. "Çağrı"yı daha iyi anlamak, bir kez daha kulak vermek için.

Ramazan ayı hepiniz için hayırlı uğurlu olsun.

Muhtelif: Şu Çılgın Bloglar

Çok şükür yaptığım her işi severek ve hakkını vererek yaptığımdan olacak ki, blog işinde de benden örnek alan çok kişi olduğunu görüyorum. Sırf ben yazıyorum diye blog yazmaya başlayanlar veya kullandığım tarzın aynısını gördüğüm bloglar oldu. Eh şimdi buna bir şey denmez, kendi adıma tescilletmedim ki hesabını soracak da değilim. Ama teşekkür ederim kendilerine, iyi bir iş yapmışım ki örnek alınıyor :)

Bu aralar Höst'ün finali dışında paylaşacağım herhangi bir şey yok, eklenen her bölümü de yazmak istemedim, ne de olsa adres belli.

Gelişmelerle tekrar birlikte olacağız, birlikteliğimiz sonsuza dek sürecek, bizden ayrılmayın.

Film: 69 Gün Sonra

"28 Days Later" filmini izlemiş olanların "Aha!" dediğini duyar gibiyim. Yeni bir proje fikri üzerinde duruyorum son günlerde. Bu seriden ilham alarak düşündüğüm "69 Gün Sonra", üzerine komedi serpilmiş bir korku filmi. Konu olarak insanlar üzerinde etkili olan bir virüsün yayılmasını ele alıyor olsa da, virüsün etkileri sıradışı. Anlatmayacak olsam da filmin ismi ve afişi biraz fikir veriyordur :)

Kulağa hoş gelse de büyük beklentiler için erken. Bu film ne zaman çekilir bilmiyorum, nispeten kapsamlı bir proje. İzmir'de yaşıyorum ama film için Ankara'yı daha uygun buluyorum, büyük ihtimalle orada çekilir, bunun için de oraya gitmek ve bir süre kalmak gerekir... Öte yandan böyle bir filmde oynamayı kaç kişi ister, bilinmez.

Filmimizin bir Facebook grubu var, eğer olası gelişmeleri takip etmek ve (ne zaman çekileceği hiç belli olmayan) bu filmde gün gelir de rol almak isterseniz buyurun:

http://www.facebook.com/group.php?gid=34689552068

Belgesel: Mutlak Yalnızlıkta Birkaç Gün

"Mutlak Yalnızlıkta Birkaç Gün" 20 Dakikadan oluşan ve Athlete grubunun birbirinden güzel şarkılarıyla bezenmiş bir çalışma.

Bu eser aslında didaktik bir belgesel olmakta öte, sizlere sadece Eskişehir'in Korucu Köyü'nde geçen birkaç günü aktarmayı amaçlıyor... Buyurun:

http://www.vimeo.com/1484647

Muhtelif: Bu adam ne yapıyor?

Biliyorum ki içten içe kendinize şu soruyu soruyorsunuz: "Bir Tayfun Tuna vardı, ne oldu ona? Ne yapıyor acaba şu an?" Evet bu soru beyninizi kemiriyor, uykularınız kaçıyor. Nihayet gönlünüze su serpmeye geldim, işte türlü türlü uğraşlarım:

Sinema: Höst'ün son sezonu devam ederken, bir yandan da "Few Days of Absolute Solitude" adlı belgeselim üzerinde çalışıyorum. Tam olarak belgesel denemez aslında, daha çok hoş görüntülerden meydana getirilen klipsel bir seyirlik.

Müzik: Muhayyile grubu adı altında müzik çalışmalarım devam ediyor. Bu çalışmaları bir gün bir albümde toplamayı, veya başkaları tarafından kullanılmak üzere satmayı düşünüyorum.

Edebiyat: Yeni bir hikaye yazmaya başladım ancak henüz fazla ilerleme kaydedebilmiş değilim. Bunun sebebi yazacağım hikayenin ana karakteriyle bütünleşememiş olmam; yazabilmek için kendimi onun yerine koymalıyım ancak şu sıralar kendimi ancak kendi yerime koyabiliyorum, bencilim.

Tasarım: Kafamda tasarladığım ve içinde yaşamaktan büyük bir zevk duyacağım bir evi üç boyutlu ortamda tasarlıyorum. Bugün inşaat bitti, sıvaya başladım :P

Yaşantı: Kendime uygun işi bulmaya çalışıyorum... Günler çabuk geçiyor. Bir miktar yalnızlık var, ziyanı yok. Şimdilik bu kadar...

Muhtelif: Kaptanın Seyir Defteri

Bu aralar Blogger beni yazmaktan soğutuyor. Resim eklerken, paragraf düzeni oluştururken ve diğer muhtelif işlemlerde yaşanan sorunlar yüzünden yazacağım varsa da yazmıyorum bazen. Aslında çok da zor şeyler değil, belki de ben bahane arıyorum, kim bilir. Neyse.

Eee, ne yapsak, havadan sudan mı bahsetsek? Hayattan mı? Dünya fani, bunu bilmeyen yok. Ama "madem öyle, ölelim haydi" demenin de manası yok, yaşıyoruz bir şekilde. Daha doğrusu bazıları "yaşıyor", bazıları sadece hayatta kalmayı sürdürüyor.

Aşka meşke hiç girmeyeceğim, onu bulan bulmuştur, bulmayana da atık ile beslenmek düşer. Şimdi daha ziyade para pul peşinde insanlık, ki bu durumda bir üniversite mezunu olarak benim de ne yazık ki peşine düşeceğim şey aynı. Zaten "madem sevgiden bana nasip olan bir şey yok, bir işe yarayayım" diyerek çalışası geliyor insanın. Öte yandan tüm erkek mezunlarımız için bir de askerlik var, unutmamak lazım.

Hiçbir mesaj veremeden öylesine yazdığım bu yazımın sonuna yaklaşırken, alayınızın miraç kandilini kutluyorum. Bu gece ve her gece dua edin, başka türlü kurtulacağımız yok... :)

Kitap: Zamansız Aşk

Bundan birkaç yıl önce yazmaya başlayıp bir süre ara verdiğim ve geçen yıl nihayet tamamladığım; sonrasında bir yayınevi ile anlaşmamla sınırlı sayıda piyasaya çıkan kitabım, nihayet internet üzerinden de satışa sunuldu.

Kitapta gerçek duygular ve kurgulanmış olayların karışımı olan bir hikayenin yanı sıra, kendi fikirlerimi yazdığım özel bir bölüm de mevcut.

Sadece 3 lira ve hatta indirimli fiyatı 2,40 lira olan naçizane hikayemi okumak isteyenlere duyurulur...

http://www.kitapstore.com/goster/kitap.asp?kitap=91508&SID=729213915573

Dizi: Höst

Ben geldim. Höst de geldi! Yeni sezon bomba gibi başlıyor. Sizi videonun linkiyle başbaşa bırakıyorum...

Birinci Bölüm - "Telli Turna": 

http://www.vimeo.com/1297732

Bunun dışında beni sorarsanız, iyiyim çok şükür.

Muhtelif: Yokum!

Koca bir üniversiteyi de (koca dediğim dört senecik) geride bırakmanın ardından, nihayet bir tatile çıkıyorum. Beni aramayın (sanki çok arayanım var da :P), tüm dertlerimi tasalarımı izmir güneşinde kavrulmaya bıraktım. Ben ise Bodrum denizinde serinliyor olacağım. Elbet bir gün gelirim (sanki meçhule gidiyorum).

E haydi hoşçakalın.

Web: www.hd-bits.ro - HD Torrent Sitesi

Aradığınız bir şeyi internette bulmanın birkaç yolu vardır, bunlardan biri de Torrent paylaşımıdır. Bilmeyenler için biraz meşakkatli bir konudur, o yüzden bildiğinizi varsayarak doğrudan konuya gireceğim.

Güzel bir bilgisayar sisteminiz varsa film izlemek de keyif olur, ancak artık DVD kalitesinde görüntüler standart olarak biraz geride kalıyor. Son zamanlarda HD filmler yaygınlaşmaya başladı, HD'nin ne olduğunu önceki bir yazımda anlatmıştım.

www.hd-bits.ro , sadece HD kalitesinde torrentler sunan bir web sitesi. Gold statüsüne ulaşan torrentleri indirerek ratio'nuzu hiç bozmadan hatta sadece upload hanesine yazılan transferler yapmanızı sağlayan, oldukça güzel bir site. Belgesellerden filmlere ne ararsanız mevcut. Hatta bizim Höst dizisini bizzat yayınlıyorum orada, bulup gurur duymanız da mümkün :)

Dizi: Höst - 5. Sezon

Bu yaz Höst zamanı! Temmuz'da çekimleri başlayacak olan beşinci sezon, Bodrum'da çekilecek ve sadece Lost'a değil, Prison Break'e de beslediğimiz ilgi ve sevgiyi yansıtacağımız bir yapım olacak. Bu sezon, önceki iki sezonun aksine doğaçlamadan daha çok senaryoya bağlı kalacağız, senaryoyu da şu günlerde keyifle yazıyorum.

Bir diğer güzellik de, çekimlerimizi yapacağımız kamerayı değiştirecek olmamız. Önceki yazılarımda bahsettiğim ve kısa bir süre önce siparişini verdiğim Canon HV20 ile Full HD standartında yapacağımız çekimler, diziyi görsel olarak birkaç adım daha öteye götürecek.

Eğer bugüne kadar hala Lost veya Prison Break izlememişseniz, Höst'ün bu sezonundan maksimum zevk almak adına şimdiden o dizileri izlemeye başlamanızı öneririz!

Muhtelif: Mezuniyet!

Son birkaç yazımda final notlarımın açıklanmasından bahsediyordum. Dün nihayet açıklandı, bütün derslerden başarıyla geçmişim çok şükür. Bu sevinci de sizlerle paylaşmak istedim haliyle :)

Diğer bir güzel haber ise, bir önceki yazıda bahsettiğim ve alamadığımı söylediğim kamerayı nispeten daha uygun bir fiyat ve koşul ile bulmuş olmam. Hem aile çekimleri hem de kendi kişisel projelerim için kullanacağım kamerayı almaya ailecek karar verdik.

Eğer siz de piyasa değeri 2200 YTL civarında olan bu kamerayı edinme niyeti içindeyseniz, şu an www.mavibilgisayar.com sitesinde Bonuscard'a 6 ay taksitle 1890 YTL fiyatına satılıyor. Reklam falan değil, kendi faydalandığım fırsatı sizlerle de paylaşıyorum :)

Alet Edevat: Canon HV20

Tüketicilerin son yıllarda HD (High Definition) standartıyla tanışması, görsel olarak beklentilerin yükselmesine sebep oldu. HD kısaca daha yüksek çözünürlük, böylece daha net ve keskin görüntü demek oluyor. HD çıkmadan önce DV dediğimiz bir format yaygın olarak kullanılıyordu. Standart kameranızdan maksimum 720x576 çözünürlüğünde görüntü aktarabilirsiniz. High definition kavramıyla birlikte, Full HD bir çekim, 1920x1080 çözünürlüğünde görüntü verir, ki bu standart bir bilgisayar monitörüne bile sığmayacak kadar geniş ve kaliteli bir görüntü demektir. Bu standarta sahip kameralara da HDV kameralar deniyor.

Brifingimizin ardından gelelim konuya, araştırmalarım sonucu Canon HV20 şu an itibariyle piyasada bulunan en iyi fiyat/performans sahibine sahip HDV kamera ve 24p çekim moduyla sinematik görüntü elde etme şansı sunuyor. Yeterli kaynağa sahip olduğumda almak istediğim bir güzellik. Şimdilik ben alamıyorum, belki bir başkasına faydam dokunur diye bahsetmek istedim. Eğer Sony olsun diyorsanız, yine en iyi fiyat/performans için HC5E modelini göz önünde bulundurun.

Dizi: Prison Break

Lost'u büyük bir keyifle izleyen bir seyirci olarak, Prison Break'e de bir şans vermek istedim. Nihayet geçtiğimiz haftalarda ilk sezonu edindim ve izlemeye başladım. Bugün itibariyle üçüncü sezonu seyretmeye başlamış bulunuyorum. Yorumlarım? Aslında dizi meraklısı bir insan değilimdir, özellikle televizyondan takip etmek zor gelir bana, bu yüzden istediğim zaman izleyebilmek adına bilgisayar kullanırım. Çoğunuzun da böyle yaptığına eminim, neyse uzatmayalım, izleyen kişiyi rahatlıkla içine çekebilecek bir kurguya ve zekice tasarlanmış olaylar dizisine sahip Prison Break.

İzlemenizi öneririm, tabii hala izlememişseniz...

Ha bu arada, dizinin başrol oyuncusu Wentworth Miller, 2 Haziran doğumlu ve dolayısıyla ikizler burcu imiş. Anladın sen onu okuyucu :P

Oyun: Mass Effect

Bu aralar piyasaya çıkan oyunları deneme fırsatım oldu. Mass Effect bunlardan bir tanesi. Macera RPG olarak adlandırabileceğimiz türe ait oyun, film gibi akıp giden bir yapıya sahip. Kontrolleri kolay (alışmak uzun zaman almıyor), grafikleri şahane ve kurgusu sağlam. Tarzı sevenlerin mutlaka denemeli.

Diğer bir oyun da GRID. Rahmetli Colin McRae adıyla çıkarılmış son ralli oyunu Dirt ile aynı oyun motorunu (Neon) kullandığı için kalitesinden kuşkunuz olmasın. Dirt'e göre biraz daha zor bir oyun olmuş, ancak çok keyif veriyor.

Yarın da notlarım açıklanacak bu arada... Haydi hayırlısı. Sağlıcakla kalın.

Muhtelif: Kaptanın Seyir Defteri

Bir süredir hiçbir şey yazmamıştım, aslında fırsat bulamadığımdan değil. Final notlarım açıklansın diye bekliyorum, söyleyeceğim her şey daha sonra aleyhime delil olabilir ne de olsa.

Peki neler yapıyorum? Henüz bir şey yaptığım yok. Bu yaz Höst adlı dizimizin beşinci sezonunu çekiyoruz, bunun dışında bir takım müzik çalışmalarım var. Bilgisayar oyunları yapımından elimi ayağımı ve her uzvumu çekmiş bulunuyorum, nolur bana bunlarla gelmeyin, ilerleyin artık ilerleyin! :)

Şimdilik bu kadar, yakında yine bir şeyler yazarım...

Mutedil Mecmua'dan ayrılmayın! :P

Alet Edevat: Nokia 7710

Her şeyden önce, evet bu üç senelik bir telefon. Burada bahsetmemin sebebi ise zamanında satın almış ve hala kullanıyor olmam. Blogumda Eski-yeni ayrımı yapmayacağımı daha önce söylemiştim. Hatta "Ben Tosunpaşayım, her şeyi yaparım" gibi bir espriyi de esirgememişim.

Nokia 7710, devasa ekranıyla ilgimi çekmiş dokunmatik bir cep telefonu. Meraklılar için, kendisine sonradan yükleyebileceğiniz pek fazla program yok ancak kendi bünyesinde ne ararsanız var. Bunlar dahilinde 1.3 megapiksel kamera, bluetooth, müzikçalar, FM visual radio, word, excel ve powerpoint yerine geçecek programlar, dosya yöneticisi vesaire mevcut.

Eksi yönleri ise yavaş olması ve pek pratik olmaması. Buna rağmen, şu güne kadarki en ilginç tecrübelerimden biriydi kendisi, mesaj yazmanın ve okumanın, resimlere bakmanın çok zevkli olduğu bir telefon.

Bilen bilir gerçi, bilmeyen de bu saatten sonra satın almaz herhalde. Öyleyse niye yazdım bunları? Bilmem, içimden geldi...

Kitap: Yılgın Türkler

Kitap okumak çok güzel bir şey ama benim her zaman yapabildiğim bir şey değil ne yazık ki. Odaklanma konusunda sıkıntı yaşadığımdan mütevellit, rahat okunan ve az lafla çok şey anlatan kitapları seviyorum. Şimdi bahsedeceğim kitap da öyle.

Yılgın Türkler, bir Bülent Akyürek kitabı. Bölümler halinde yazılmış kitapta, aziz milletimizin türlü huylarından bahsedilmiş. Henüz bitirmemiş olsam da ve ara sıra fazla sulandırılmış bir mizah hissi verse de, okuması keyifli bir kitap. Onlarca tarih kitabı okuyabilirsiniz, ama milletçe özeleştiri adına bu esere bir göz atmakta fayda var. Sözümü kitaptan küçük bir alıntı yaparak bitirmek istiyorum:

"Özneyi yüklemden, edatı tümleçten ayırmaya geldim. Yüzyıla yakın bir süredir Türkler övünüyor ama çalışmıyor! Ben artık geçmiş tarihimizle değil, şimdiki tarihle övünmek istiyorum."

Film: Arazi / Traveland (2008) - Yayında!

Çok kısa zamanda çektiğimiz ve bir süredir üzerinde çalıştığımız kısa filmimiz Arazi, nihayet gösterimde. Gelen tepkiler genellikle olumlu, biz de bunun mutluluğunu yaşıyoruz.

Kendi sitemizden: buraya tıklayın.

Google Video'dan: buraya tıklayın.

Film hakkında görüşlerinizi esirgemeyiniz, bu başlığın altına veya filmin Facebook grubuna yorumlarınızı yazabilirsiniz.

Muhtelif: Caramba Carambita!

Başlığı atarken "Şans Kapıyı Kırınca" filmi geldi aklıma, Rasim Öztekin'in muhteşem tonlamasıyla duyduğumuz bir replikti kendisi. Eğer o ses tonunu anımsadıysanız, şu anki ruh halimi bir parça tahmin edebilirsiniz.

Kötü geçtiğini düşündüğüm şu sınavdan 66 almışım, kayıtlara geçmesi için söylüyorum. İlk sınavım bundan daha iyi geçmişti, 60 almıştım. Çalışmayınca daha başarılıyım, ne mutlu Türküm diyene!

Yarın bu saatlerde Seminer dersi sunumumu yapmış ve bitirmiş olacağım. Dönem boyunca bir miktar içime oturan bir mesele olduğundan, sonucunu da buraya yazarım ki yine kayıtlara geçsin. Şu sıralar hiç çaktırmasa da bahar şenlikleri mevcut ve hala devam ediyor. Neyse, olmayan bir konudan sapmış bulunuyorum, bugünlük yeter bu kadar.

Film: Beowulf

Hatırlıyorum da Final Fantasy: Spirits Within diye bir film vardı. Tamamı animasyondan oluşan, ciddi anlamda ilk uzun metraj filmdi sanırım. Hatta yanlış hatırlamıyorsam yapımcı firma o filmin ardından battı. Değişik bir filmdi, şimdi hatırımda fazla yok ama, bakışlardaki yapaylığı hissediyordunuz izlerken. "Sanal olan hiçbir şey gerçeğinin yerini tutmaz" derdik o zamanlar.

Dün Beowulf'u izledim. Ağzım açık bir şekilde izledim zaman zaman. Arada bir bariz olarak yapay görünen sahneler dışında, animasyon film yapımında ne kadar ileri gidildiğini görmüş olduk. Oyuncuların yüzlerindeki o yapay bakışlar hala var, ama büyük ölçüde azaltılmış. Final Fantasy'yi izledikten sonra "Hmm... Pekii." demiştim, Beowulf'tan sonra ise: "Vay anasını!".

Aklımızdan "Bir gün insanlara gerek kalmayacak" gibi düşünceler geçse de, biliyoruz ki hiçbir şeyin taklidi gerçeği kadar iyi değildir! (Eğer iyiyse, o taklit olmaktan çıkmıştır. Bu başka bir tartışma konusu :P)

Oyun: Turok (2008)

Vizeler bitti çok şükür, güç bela atlattık. En son o konudan bahsetmişim, böyle bağlayayım dedim. Bugünlerde oynadığım bir başka oyunu kısaca anlatayım sizlere.

Turok, geçmişten günümüze bir seri olarak gelmiş ve "yeni nesil" oyunculuktan nasibini alarak tekrar karşımıza çıkmış bir oyun. İki DVD'lik medyasıyla kurulduğunda 15 GB yer kaplayan bu devasa oyun, özel bir timin dinazorlarla bezenmiş bir gezegendeki macerasını anlatıyor. Filminin yapılmasına gerek yok sanırım çünkü film gibi ilerliyor hakikaten.

Bezdiren yükleme süreleri, yapay zeka hataları ve oynanıştaki küçük sorunlar dışında bence çok keyifli bir oyun, görsel olarak da şölen gibi. Hani yılın oyunu demiyorum ama biraz da olsa oynanmalı bence. Kaç oyunda sizi T-Rex kovalıyor ki?

Muhtelif: Eyvah Sınav Var!

Bu satırları yazdıktan birkaç saat sonra bir vize sınavı olacağım. Neden vize, hangi ülkeye gidiyoruz da lazım oldu, bilmiyorum ama neyse. Ezbere dayalı bir sınav olacak, güzel ülkemizin ekonomisini keşmekeş hale getiren koca koca adamların verdiği kararlar ve politikaları yazmam istenecek muhtemelen. Ben de reformlar, stabilizasyonlar diye karalarım bir şeyler...

Bir ay kaldı üniversitenin bitmesine. Zaman akıp gidiyor işte böyle! Bu yazının bir amacı yok; sadece günler, aylar, yıllar sonra okuyunca şöyle bir tebessüm edeyim diye...

Eklenti: Çok kısa bir yazı olduğunu fark edip bir şeyler ekleyeyim dedim, Poets of the Fall'un geçen günlerde tanıttığım albümünü mutlaka dinleyin. Clevermind şarkısına aşık olun, Fragile ile duygulanın, Psychosis ile coşun...

Film: Arazi / Traveland (2008) - Güncelleme

Oy oy oy. Üç gün süren kısa bir tatilin ardından yeniden evimdeyim. Bu tatilin iki gününde, filmimizin tüm çekimlerini tamamlamış olmanın huzuru var içimizde. Eğer elimizde senaryomuz ve çalışma çizelgemiz olmasaydı, bu kısacık maratona koca bir filmi sığdırmak zor olurdu diye düşünüyorum. Sıkı çalıştık, başardık :)

Filmin yeni afişi yanda gördüğünüz gibi. Ayrıca bir web sayfası hazırladık, buraya tıklayarak ulaşabilirsiniz. Sayfada şimdilik kısa bir fragmanımız var.

Gelişmelerle birlikte olacağız, bizden ayrılmayın! :)

Bit artık be üniversite...

Film: Anger Management

Birkaç gün buralardan uzak olacağım, zaten olmasam da her gün blog yazdığım söylenemez. Neyse giderayak bir şeyler yazayım dedim, bugün izlediğim film hakkında yazmak nasip oldu.

Anger Management, 2003 tarihli bir komedi filmi. Adam Sandler ve Jack Nicholson başrolde. Gidişat olarak oldukça klişe bir senaryosu olsa da bütünlük olarak oldukça eğlenceli bulduğumu söyleyebilirim.

Nedense filmde en ağız dolusu kahkahayı, "Get the f*ck outta here!" repliğinin olduğu yerde bastım. İzleyenler bilir, izlemeyenin de zevkini kaçırmayalım :)

Büyüksün Jack baba.

Film: Arazi / Traveland (2008)

Blogun sıkı takipçileri varsa, geçtiğimiz günlerde bir film haberi verip daha sonra o haberi sildiğimi fark etmiştir. Çünkü filmin adı ve konusu tamamen değişti. Ancak çekileceği yer, oyuncuları ve şimdilik afişi aynı.

Konu olarak kısaca, biri şehirde diğeri köyde yaşayan iki insanın hayatlarının kesişmesini anlatıyor.

Senaryosu tamamlanan ve hatta çekim saatleri bile belirlenen film, kısmetse önümüzdeki hafta bu günlerde çekiliyor olacak. İnşallah yaza bu güzel filmin seyri ile gireceksiniz.

Bu arada film Youtube'da parçalara bölüp yayınlayarak rezil etmeyi düşünmüyoruz; muhtemelen bir web sayfası açıp orada izlenime ve indirime sunacağız.

Albüm: Revolution Roulette (Poets of the Fall)

Max Payne 2'nin sonunda çalan muhteşem "Late Goodbye" şarkısıyla tanıdık çoğumuz onları. Evet, Poets of the Fall. Nihayet çıkardıkları üçüncü albümleriyle ile bizimleler. Özlemiştik onları. Tamam sizi bilmiyorum ama ben özlemiştim.

Bilmeyenler için PotF, düşündürücü sözleri ve doyurucu müzikal kalitesiyle sevilen ve tanınan Finlandiyalı bir rock grubu.

Yeni albümleri Revolution Roulette'i bu satırları yazarken dinliyorum, kendimden geçiyorum, ritim tutuyorum, ahenkle dans ediyorum. Albümde 11 şarkı var.

Bundan önceki albümlerini dinlemeye de doyum olmuyor. Kendileriyle ve müzikleriyle henüz tanışmamışsanız ve farklı bir tat arıyorsanız kaçırmayın...

Muhtelif: Bir web sayfasının hazin sonu

Eskiden "ixir" diye bir şey vardı da onun reklamı geldi aklıma:

Kokoreç Adam: Afrodit hanım! Siz kendinize bir site yapsanıza?

Banu Alkan: Ayol ben müteahhit miyim? Bende para ne gezer? Hem İstanbul'da arsa mı kaldı ki site yapayım?

Dün itibariyle web sayfam yayın hayatına son verdi. Zaten içinde çok fazla bir şey yoktu, sadece (daha önce yaptığım küçük bilgisayar oyunlarını kastederek söylenen) "Abi senin oyunların çok güzel, nereden bulabilirim, yeni yaptın mı, niye yapmıyorsun, bana da yapmayı öğretir misin?" şeklinde mesajlarla dolup taşan bir ziyaretçi defteri vardı.

Vaziyet böyleyken, "Blog neyime yetmiyor" dedim ve siteyi kapattım. Pişman değilim. Bir daha olsa yine yaparım. Yeni yazılarla birlikte olacağız, bizden ayrılmayın.