Sinemada üç boyutlu film izleme konusunda bazı düşüncelerim var. Kocaman bir gözlüğü kendi gözlüklerimin üzerine takarak izlemek zorunda kaldığım bu filmler, "Bu üç boyut davası olmadan seyretsem film bana ne ifade ederdi?" sorusunu sormama sebep oluyor.
Resident Evil serisini sevenler için Afterlife güzel bir film. Yani bekleneni veriyor ama ne alacağınızı zaten bildiğiniz için fazla bir şey de bekleyemiyorsunuz.
Filmi seyretmeniz için birkaç sebep var elbet; üçüncü boyutun verdiği eğlence, Milla Jovovich ve Ali Larter (Hanımları unutmuyoruz, onlara da bir adet Wenthworth Miller!). Hatta bunları geçtim, A Perfect Circle'ın sinema salonunu inleten "The Outsider" şarkısı. Evet, bunlar güzel şeyler ama bir filmi seyretmek için önereceğim sebepler parmakla sayılacak kadar az olmamalı.
Yazımın sonunda da yine baştaki konuya dönüyorum; yapımcılar üç boyutlu film izlemeyi, izlenecek bir film değil de hız trenine binmek gibi bir eğlence tecrübesi olarak sundukları sürece, bu filmlerden fazla bir şey bekleyemeyeceğiz. Beni bu kadar uzun cümleler kurmak zorunda bıraktıkları için kızgınım onlara...
Evet, bu filmden yanıma kâr kalan, daha önceden keşfetmediğim "The Outsider" şarkısı!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder